رابطه بین نگرش فرد نسبت به خود و نگرش فرد نسبت به دیگران

یکی از مفاهیمی که در روانشناسی اجتماعی و مدیریت همواره مورد بحث صاحب نظران بوده، مفهوم نگرش است که درک صحیح از آن می تواند در زمینه های مختلفی از جمله مدیریت و ارتباطات، مفید واقع گردد. نگرش در مورد مسائل مختلف در اثر ارتباط فرد با آن مسائل شکل می گیرد. بنابراین نگرش فرد نسبت به خود ریشه ارتباط فرد با خود دارد. آمدن فرد دیگری به محدوده ارتباطی هر انسان، فرایند ارتباطی را پیچیده تر می کند. نگرش منفی نسبت به خود و دیگران باعث ایجاد مشکلاتی در سازمان های مختلف می شود. از سوی دیگر نگرش مثبت نسبت به خود و دیگران می تواند به بهبود روابط سازمانی کمک کند. این مقاله ضمن تشریح مفهوم نگرش و اجزای تشکیل دهنده آن، به آزمون فرضیه : "بین نگرش فرد نسبت به خود و نگرش فرد نسبت به دیگران رابطه معنی داری وجود دارد." در بین دانشجویان دانشگاههای دولتی ایران می پردازد. نتایج به دست آمده فرضیه ارائه شده را تایید می نماید.